لحظه لحظه زندگی کن
اگه تلخه، اگه شیرین
عشق محضه، زندگی کن
زندگی کن شاید امروز
روز اقبال تو باشه
شاید این بختی که می گن
لحظه ای مال تو باشه
شاید این ثانیه نیومده
آخرین فرصت خوشبختی ماس
زشت و زیبا، خوب وبد هرچی که هس
زندگی همه ش همین ثانیه هاس
زندگی کن که هنوزم
رو لبات فرصت خنده س
تو صدات هنوز ترانه
تو چشات هنوز پرنده س
از همین لحظه به فکر
لحظه ای باش که تو راهه
لحظه ای که با تو خوبه
لحظه ای که با تو ماهه
شاید این ثانیه نیومده
آخرین فرصت خوشبختی ماس
زشت و زیبا، خوب و بد هرچی که هس
زندگی همش همین ثانیه هاس
کلبه ای می سازم ...
پشت تنهایی شب
زیر این سقف سیاه
که به زیبایی دل تنهای تو باشد
پنجره هایش از عشق
سقفش از عطر بهار
رنگ دیوار اتاقش گل یاس
عکس لبخند تو را می کوبم
روی ایوان حیاط
تا که هر صبح اقاقی ها را
از تو سرشار کنم
همه ی دلخوشی ام بودن توست
وچراغ شب تنهایی من
نور چشمان تو است
کاشکی در سبد احساسم
شاخه ای مریم بود
عطر آن را با عشق
توشه راه گل قاصدکی می کردم
که به تنهایی تو سربزند
توبه من نزدیکی وخودت می دانی
شبنم یخ زده چشمانم
در زمستان سکوت
گرمی دست تو را می طلبید...!!!
برو برو برو از یاد من برو
برو برو برو از پیش من برو
برو برو برومن نمیخوام دیگه تورو
برو برو برو دوست ندارم دیگه تورو
برو برو بروقسم نمیخورم تورو
برو برو برو نفرین نمیکنم تورو
برو برو برو گریه نکن واسم برو
برو برو برو دلمو شکستی برو
دلت نسوزه برو
برو تنهام بذاربرو
گفتی که سیرشدی ازمن
همون بهتر بذار برو
گفتی که عاشق نبودی
همون بهترعاشق نشدی
کاری کردی که دلم نمیخوات ببره اسم تورو
اگه منو دوست نداری
چرا سربه سرم میذاری
اگه عاشقم نبودی
چرا پا روی قلبم میذاری
دلت نسوزه برو
برو تنهام بذاربرو
کاری کردی که دلم نمیخوات ببره اسم تورو
نمیخوات ببره اسم تورو
برو برو برو سر به سرم نذار برو
برو برو برو پا روی قلبم نذار برو
برو برو بور ازتوبریدم برو
برو برو برو دیونه ام کردی برو
سوختم ساختم به پات
همه هستیمو دادم برات
حتی نمردی برام
تا که منم بمیرم برات
خستموخستم از تو
من که دلمونبستم به تو
خودت میخواستی بری همون بهتر بذاربروآره من اونم که گفتم واسه چشم تو دیوونم، آره من قولی بهت دادم که تا تهش بمونم، تو ولی این روزا سرد شده نگاهت، راهزنا زدن به راهت.. اما من چی؟ من فقط یه کم شکستم، خوب نگام بکن، می بینی؟ من هنوز همون دیوونم..
آغاز سفر عشق این است: "کنار گذاشتن من و هیچ شدن". از این هیچ است که همه چیز زاده می شود.
من شعر سکوتم را در گوش تو خواهم خواند، شب های بلندم را با یاد تو خواهم ماند، من ریشه ی عشقم را در قلب تو خواهم کاشت، آن صحبت اول را در خاطره خواهم داشت..
در این دنیا که حتی ابر ، نمی گرید به حال ما، همه از من گریزانند، تو هم بگذر از این تنها..
خیلی ها نفرین می کنن، تلافی می کنن.. اما نه.. نفرین من: الهی اونی که دوسش داری تنهات نذاره.. تلافی من: میرم تا به
عشق هیچ مرگی نمی شناسد، عشق بر مرگ غلبه می کند. عشق مرزهای زمان را فتح می کند.
هر آنچه طی سالیان ساخته ای ممکن است فردی در یک لحظه ویران کند، باری تو همواره در حال ساختن باش. اگر این گونه کنی به زودی قصری از عشق بنا می کنی که احدی توان ویران کردن آن را ندارد..
وقتی قرار شد من بیقرار تو باشم، ناگهان تو تنها قرار زندگی ام شدی!..
عاشقی مقدور هر عیاش نیست، غم کشیدن کار هر نقاش نیست..
یه بار دیگه بگو آره ، نگو سخته چه دشواره، به پای قلب سرد تو، شدم مجنون و آواره..
در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش "علف هرز" و "گل سرخ" یکیست..
تا قاف ترین قله ی هستی، سیمرغ ترین همسفرم باش، من مرغ اسیر دل دریاچه ی نورم، تا پر بکشم سوی خدا بال و پرم باش.
در این بازار دنبال چه می گردی؟ نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی، اگر خواهی نجات از دام این دوران، برو بگذر از این بازار، از این مستی و طنازی..
یه شب خوب تو آسمون، یه ستاره چشمک زنون، خندید و گفت: کنارتم، تا آخرش تا پای جون، ستاره ی قشنگی بود، آروم و ناز و مهربون، ستاره شد عشق من و منم شدم عاشق اون، اما زیاد طول نکشید عشق من و ستاره جون، ابری اومد ستاره رو دزدید و برد نامهربون، حالا شبا به یاد اون، زل می زنم به آسمون، دلم می خواد داد بزنم این بود قول و قرارمون، تو رفتی و از خودتم، نذاشتی حتی یه نشون..
پروردگارا! به من بیاموز دوست بدارم کسانی را که دوستم ندارند، گریه کنم برای کسانی که هیچگاه غمم را نخوردند، لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم ننواختند، محبت کنم به کسانی که محبتی در حقم نکردند، عشق بورزم به کسانی که عاشقم نیستند.
می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی، می رسد روزی که تنها در کنار عکس من، نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی.
همیشه ابرا می بارن اما همه عاشق ستاره ها میشن، مواظب باش چشمک ستاره، گریه ی ابرو از یادت نبره..
امشب شب آخره که مزاحم دلت شدم، خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم، بدرقه لازم ندارم، خودم میرم عزیزترین، نذار بمونه زیر پا ، قلبمو بردار از زمین، دوستت دارم برای تو فقط یه حرف ساده بود، غافل از این که قلب من منتظر اشاره بود..
به یادت هستم بی هیچ بهانه ای، شاید دوست داشتن همین باشد.
اگه کسی تو چشات نگاه کرد و قلبت لرزید عجله نکن، چون ممکنه یه روز کاری با قلبت بکنه که چشات بلرزن..
گفتمش آغاز درد عشق چیست؟ گفت آغازش سراسر بندگیست، گفتمش پایان آن را هم بگو، گفت پایانش همه سرکندگیست، گفتمش درمان دردم را بگو؟ گفت درمانی ندارد بی دواست، گفتمش یک اندکی تسکین آن، گفت تسکینی ندارد ماندنیست..
سنگ در برکه می اندازم و می پندارم، با همین سنگ زدن ماه به هم می ریزد، کی به انداختن سنگ پیاپی در آب، ماه را می شود از حافظه ی آب گرفت؟!..
چی بگم اگه تو بودی گریه ها منو نمی برد، زندگی منو می فهمید، رویاهام به هم نمی خورد..
نفسم می گیرد، در هوایی که نفس های تو نیست..
تو اگر در تپش ابر خدا را دیدی، همتی کن و بگو ماهی ها، حوضشان بی آب است..
در نهان به آنانی دل می بندیم که دوستمان ندارند و در آشکار از آنانی که دوستمان دارند غافلیم، شاید این است دلیل تنهایی مان.. (زنده یاد دکتر علی شریعتی)
وقتی آدم همه چیزشو توی زندگی از دست میده ، توی بهترین قسمت زندگیش قرار داره ، چون از اون به بعد فقط می تونه پیشرفت کنه .
برای عشق گریه کن اما کسی را به خاطر عشق به گریه کردن ننداز ، با عشق بازی کن اما هرگز کسی را با عشق بازی نده .
آتش زده ای به تار و پودم ای عشق ، بر هستی و بر بود و نبودم ای عشق ، سرخورده و بیچاره و خوارم کردی ، من با تو مگر چه کرده بودم ای عشق !
در دفتر زندگیت برای سفید ماندن صفحه ی غصه هات همیشه دعا می کنم .
دل بستن مثل پرت کردن یه سنگ تو دریاست ، اما دل کندن مثل پیدا کردن همون سنگه !
روی دلای آدما هرگز حسابی وا نکن ، از در نشد از پنجره زوری خودت رو جا نکن ، آدمکای شهر ما بازیگرایی قابلن ، وقتش بشه یواشکی رو قلب هم پا میذارن ، تو قتلگاه آرزو آدم کشی زرنگیه ، شیطونک مغزای ما دلداده دو رنگیه .
رفتمو تو شهر عشقم دلمو تنها گذاشتم ، دیگه حتی واسه موندن یه بهانه هم نداشتم ، با همه روح و وجودم یه دله شکسته بودم ، آره دل شکسته بودم با تمامی وجودم ، میگن این دو روز دنیا جای غم خوردن نداره ، چه جوری آروم بگیره اون دلی که بیقراره .
در این شب پر از سکوت ، واژه ها یاری ام نمی کنند ، کاش تو بودی تا سکوتی مرگبار بر لحظاتم سایه نمی افکند ، کاش تو بودی تا در دریای مهربانیت غرق می شدم ، تو زیباترین ترانه ام هستی .
من تو را باز کجا خواهم یافت ؟ جز در اندیشه ی خویش و به جر قصه ی هجران و شکیب ، چیست افسانه ی عمر ؟
چند تا دوسم داری ؟ همیشه وقتی یکی ازم می پرسید چند تا دوسم داری یه عدد بزرگ می گفتم ، ولی وقتی تو ازم پرسیدی چند تا دوسم داری گفتم : یکی ! می دونی چرا ؟ چون قوی ترین و بزرگترین عددیه که می شناسم ، دقت کردی که قشنگترین و عزیزترین چیزای دنیا همیشه یکین ؟ ماه یکیه ، خورشید یکیه ، زمین یکیه ، خدا یکیه ، مادر یکیه ، پدر یکیه ، تو هم یکی هستی ، وسعت عشق من به تو هم یکیه ، پس اینو بدون از الان و تا همیشه : یکی دوست دارم !
به پایان رسیدیم اما نکردیم آغاز ، فرو ریخت پرها نکردیم پرواز ، ببخشای ای روشن عشق بر ما ، ببخشای !
ما از آن پاک دلانیم که ز کس کینه نداریم ، یک شهر پر از دشمن و یک دوست نداریم .
کاش زندگی در برگ درخت جاری بود ، آنگاه تا بهار بود می خندیدیم و بعد به امید پاییز می نشستیم .
عاشق شدن الکی نیست ، عشق است که عاشقی را به وجود می آورد .
آره دنیا بنویس از شبای بی ستارم بنویس ، از چشای غم گرفتم بنویس ، از دل شکسته ی من بنویس ، از گریه های عاشقانم بنویس ، روی ابرها بنویس ، روی موج آبی هر دل تنها بنویس ، بنویس عاشق بود تنها بود !
نشنو از نی ، نی حصیری بی نواست ، بشنو از دل ، دل حریم کبریاست ، نی بسوزد خاک و خاکستر شود ، دل بسوزد خانه ی دلبر شود .
آغاز سفر عشق این است : کنار گذاشتن من و هیچ شدن ، از این هیچ شدن است که همه چیز زاده می شود .
امشب شب آخره که مزاحم دلت شدم ، خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم ، بدرقه لازم ندارم خودم میرم عزیزترین ، نذار بمونه زیر پا قلبمو بردار از زمین ، دوستت دارم برای تو فقط یه حرف ساده بود ، غافل از اینکه قلب من منتظر اشاره بود .
سکوت سرد فاصله ها تنم را می لرزاند ، به یاد روزهایی که بودنت را نفهمیدم .
شاید تکراری باشد ولی گاهی بعضی چیزها ارزش هزاران بار تکرار را دارند ، تکرار می کنم ، تکرار می کنم : دوستت دارم !
برای شکستن من یه اخم کافیه، نیازی به فریادت نیست، واسه اشک ریختنم سکوت تو کافیه، نیازی به قهر نیست...
===============================***
عشق یعنی عبرت روزگار، شلاق زمانه، قصاص زندگی، ولی افسوس، قصاص زندگی را دید، شلاق زمانه را خورد، ولی عبرت نگرفت!
===============================***
تو را برای وفای تو دوست می‌دارم، وگرنه دلبر پیمانه شکن که فراوان است.
===============================***
برای شکستن من یه اخم کافیه، نیازی به فریادت نیست، واسه اشک ریختنم سکوت تو کافیه، نیازی به قهر نیست، برای مردنم حرف رفتنت کافیه، نیازی به انجامش نیست.
===============================***
زمانی که فکر میکنی تو 7 تا آسمون 1 ستاره هم نداری یکی یه گوشه دنیا هست که واسه دیدنت لحظه شماری می‌کنه.
===============================***
عاشق کسی باشی حتی اگر سال‌ها هم نبینیش فراموشش نمیکنی ولی اگر فراموشش کردی تو عاشقش نبودی، فقط بهش عادت کرده بودی چون عشق چیزی نیست که یک شبه بیاید و یک شبه برود و فراموش شود.
===============================***
این اس ام اس رو میفرستم برای همه خوب ها که سخت مشغول شطرنج زندگی هستند و نمیدونند که ما ، مات رفاقتشون هستیم.
===============================***
می‌دونستی اشک از لبخند با ارزشتره؟ چون لبخند رو به کسی می‌تونی بدی، اما اشک رو برای کسی میریزی که نمیخوای از دستش بدی.
در عشق حد اقل قطره ای جنون هست
و در حنون هم همیشه دریائی از عشق . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در کتاب واژه ها زیباترین معنا توئی / من چگونه در کتاب عشق تو معنا شوم ؟
از تو گفتن کار هر کس نیست ای بالاترین / من برای گفتنت باید که مولانا شوم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مینویسم من که عمری با خیالت زیستم / گاهی از من یاد کن ، اکنون که دیگر نیستم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گفتی محبت کن برو ، باشد خدا حافظ ولی / رفتم که تو باور کنی دارم محبت میکنم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش میدانستم چشمانت چه زمان خواهد یافت ، که “نگاه ، زاده علاقه است” . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تمام آسمان من خلاصه در دو چشم توست ، مراقبشان باش . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
همه لرزش دست و دلم از آن بود که عشق ز دستم برود . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر جا تو باشی دل من همون جاست / حتی اگه فاصلمون یه دنیاست . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اشک نشان دل شکستگی ، سکوت نشان تنهائی و لبخند نشان مهر
و اس ام اس نشان یاد توست . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوست داشتن تو ، مثل خود نفس کشیدن است . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
وقتی که با نمکی ، خیلی تکی !
منم دوست دارم ، با هر کلکی !!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
پایان حکایتم شنیدنی است ، من عاشق او بودم و او عاشق او . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ما به لطف هر رفیقی دلخوشیم / هر رفیقی را نبینیم نا خوشیم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اگر عاشقی رسواگری باشد ، خواهم که در عالم رسواترین رسوا شوم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
نه بلبل خواهد ز بوستان ها جدائی / نه گل دارد خیال بی وفائی
ولیکن چرخش چرخ ستمگر / زند بر هم رسوم آشنائی . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دفتر بغض مرا باز کنید که دلگیرم / حدیث غم مرا بخوانید که از گریه سرازیرم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دوست دارم دوستم تو باشی / مریض باشم پرستارم تو باشی !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زندگی اگر هزار بار دیگر بود …
بار دیگر تو ، بار دیگر تو ، بار دیگر تو . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بگذار بگریم چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
هر کس درد جدائی چشیده باشد / داند که سخت باشد قطع امیدوارن . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سایه ها محصول پشت کردن دیوار ها به آفتابند ، گستاخی دیوارها
را تقلید نکنیم تا آفتابی بمانیم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تا کجای قصه باید ز دلتنگی نوشت ؟ / تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت
تا به کی با ضربه های درد باید رام شد / یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد
بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار / خسته از این زندگی با غصه های بی شمار . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب شب آخریه که مزاحم دلت شدم / خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بر درت میآمدم هر شب مرا وا میزدی / گفتمت نا مهربانی دم ز حاشا میزدی
دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا سحر / کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی . . .
عشق تو مانند روح در وجود من است که فقط هنگام مرگ از هم جدا میشویم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مینویسم خاطرات با اشک و آه / در شبی غمگین و تاریک و سیاه
مینویسم خاطرات از روی درد / تا بدانی دوریت با من چه کرد . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بر تن ما نکند آتش دوزخ اثری / چون به آتش کده مهر شما سوخته ایم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زیبا ترین آغاز را با تو تجربه کردم ، پس تا زیباترین پایان با تو میمانم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دریا چه دل پاک و نجیبی دارد / چندیست که حالات عجیبی دارد
این موج که سر به سخره ها میکوبد / با من چه شباهت عجیبی دارد . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
روزی که یادت نکنم روز خدا نیست / سوگند به اسمت که دلم از تو جدا نیست . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حلالم کن اگر دوری اگر دورم / اگر با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم
بگو عادت کنم بی تو که میدونی ، نمیتونم / که میدونی نفس هامو به دیدار تو مدیونم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خواستم یه اس ام اس توپ برات بفرستم ، وسط راه منفجر شد !
همه فهمیدن دوستت دارم . . . !
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد / حیف باشد که تو باشی و مر ا غم ببرد . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ز چشمانت نگاهی ده به چشمانم / که چشم من به هر چشمی نمی نازد . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هرگاه غروب غمگینی دیدی به یادم باش ، تا هرگاه طلوع زیبایی دیدم به یادت باشم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زندگی قافیه باران است ، من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند
تو بهاری و به اندازه باران خدا زیبایی . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من تو را ناب ترین شعر زمان میدانم ، و تو هم میدانی تا ابد در دل من می مانی . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سخن ، آغاز گفتن نیست ، نگاهی میشود گاهی کلام اولین دیدار . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در وفای تو چنانم که اگر خاک شوم / آید از تربت من بوی وفاداری تو . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سلام به کسی که به رسم جاده ها دوراست و به رسم دل چه نزدیک . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کوه چون سنگ بود تنها شد ویا چون سنگ بود تنها شد
من که نه کوهم و نه سنگ ....
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
به دنبال کسی هستم که با درد آشنا باشد ،
دلش غمگین ، خودش ساده ، کمی از جنس ما باشد . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
منو ببخش که بی خبر تو خلوتت پا میذارم / مقصرش تنهاییه من که گناهی ندارم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تقدیم به چشم هایی که در راه ماندند و دل هایی که آنها را ندیدند
تقدیم به اشک هایی که غرورشان شکست و عهدی که هیچکس با آنها نبست . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
سه شاخه گل برات میفرستم
یکی از طرف خداوند که نگهدارت باشه
دومی از طرف دلمه که دوستت داره
و سومی از طرف چشامه که دلتنگ دیدارت شده . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من به خود میبالم که در این عصر یخی / دوستی دارم که دلش آیینه خورشید است . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بهار آمد که من شیدا بگردم / چو ماهی بر لب دریا بگردم
پلنگ در کوه و اهو در بیابان / همه جفتند و من تنها بگردم !
مرا هم یاد کن آن شب که من در زیر خاک سرد تنهایم . . .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
برنگرد،
که بر نمی گردی تو هیچوقت
نمی خواهمم داشته باشمت،نترس
فقط بیا
در خزان خواسته هام
کمی قدم بزن
تا ببینمت
دلم برای راه رفتنت تنگ شده است...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
امشب تمام حوصله ام را
در یک کلام کوچک
از تو
خلاصه کردم
ای کاش می شد
یک بار
تنها همین یک بار
تکرار می شد!
تکرار
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
وقتی دل تنها کالائیست که خدا شکسته ی آن را می خرد
پس چرا من به دست کسی که دلم را شکست بوسه نزنم؟!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
رفتی دلم شکستی این دل شکسته بهتر پوسیده رشته ی عشق از هم گسسته بهتر
من انتقــام دل را هرگــــــز نگیـــــرم از تو این رفتــه راه ناحــق در خون نشستــــه بهتر
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش گل بودی تا به تلافی همه ی بدیهایت تو را پرپر میکردم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چند روز پیش نشستم خلوتمو کشیدم... دیدم تو خلوته من دیگه جایی نداری...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شب شرابی خوردم و مستی مرا در بر گرفت , دوریت آمد به یادم , هستیم آتش گرفت.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
قلب من تقدیم به کسی که هر از گاهی یادی از دل خسته ما می کند.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ما که همسایه اشکیم ولى با دل تنگ ..... گر لبى خنده کند یاد شما مى افتیم .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست
شکسته باد آن که دلش این چنین می خواست....
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
شانه هایم زیر بار غم شکست
شاخه های سبز امیدم شکست
عشق ما در شیشه فرهاد بود
عشق شیرین ریشه اش در باد بود
هیچ کس حرف صداقت را نزد
هیچ کس دل را بر این دریا نزد
یک نفر امروز در چشمم شکست
یک نفر بار سفر بست و گسست
یک نفر با خاطراتم دور شد
یک نفر با قصه ها محشور شد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در این بازار نامردی به دنبال چه می گردی؟ .....
نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی ......
برو بگذر از این بازار ، از این مستی و طنازی .....
اگر چون کوه هم باشی در این دنیا تو می بازی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دل ز دستم رفت و جان هم بی دل و جان چون کنم
سرّ عشقت آشکارا گشت پنهان چون کنم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر که خوبی کرد زجرش میدهند
هر که زشتی کرد اجرش میدهند
باستان کاران تبانی کرده اند
عشق را هم باستانی کرده اند
هرچه انسانها طلایی تر شدند
عشق ها هم مومیایی تر شدند
اندک اندک عشق بازان کم شدن
نسلی از بیگانگان آدم شدند
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
طرحی ز موج بر دل مردابیم بکش.......
امشب دلم بهانه دریا گرفته است...!
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دیگر دلم از سنگ حوادث نهراسد/ این کاسه صد بسط به کرات شکسته است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
نخواهم کشت دل را ، از چه باید بگذرم از تو ؟
سراسر باده ی عشقم ، سراپا ساغرم از تو
شهامت می کنم اما ، نه در ترکت عزیز دل
نمی گردددمی حتی ، جدایی باورم از تو
منم از سر گذشته آب تر ، در غرق این اقرار
به زخم عشق خون گشته تمام پیکرم از تو
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش هرگز در محبت شک نبود
تک سوارمهربانی تک نبود
کاش بر لوحی که بر جان دل است
واژه ی تلخ خیانت حک نبود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهم نیست که او مال تو باشد... اگر می دانی در این جهان کسی هست که با دیدنش رنگ رخسارت تغییر می کند و صدای قلبت آبرویت را به تاراج میبرد مهم نیست که او مال تو باشد مهم این است؛ که فقط باشد زندگی کند لذّت ببرد و نفس بکشد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خیسم ز گریه......تنهاترم نکن
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت
چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم
آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت
روز میلاد ، همان روز که عاشق شده بود
مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت
او کسی بود که از غرق شدن می ترسید
عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت
هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد
دختری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت
صدایم در برابر صدایت بی صداست ، چشمانم در برابر چشمانت نابیناست ، خنده هایم خالیست ،پس بدان بی تو هیچم ، تنهایم نگذار تا با تو هم آواز شوم .
عشق از من و نگاه تو تشکیل می شود ، گاهی تمام من به تو تبدیل می شود .
حرفی برای گفتن اگر بود دیوارها سکوت نمی کردند .
گاهی که دلم می گیرد و یکی از دریچه های قلبم شکسته می شود ، آن وقت می شود دنیای کمرنگ من !
عشق مانند جنگ است ، آسان شروع می شود و سخت پایان می پذیرد .
اگه عشق دیوانگی نباشد ، عشق نیست
در انتظار کدامین صبح نشسته ای ؟ ای در پیله ی حریر ، کدام پروانه را در سرنوشت خود از سر نوشته ای ؟
قدر دستهایم را بیشتر دانستم و قدر چشمهایم را و تازه فهمیدم چه شکوهی دارد ایستادن بر روی دو پا آن لحظه که به زمین خوردم !
عشق شاه کلیدی است که درهای خوشبختی را باز می کند !
اگه 1 کتیبه با 1000 تا خورشید داشته باشم ، همه ی خورشیدها رو میگردم تا یه جایی به تو برسم !
نه از قایق نه از قایق می نویسم ، نه از زخم شقایق می نویسم ، به یاد لحظه های با تو بودن ، به یاد آن دقایق می نویسم .
گر ز جهان بگذرم از تو نخواهم گذشت ، سر رود از پیکرم از تو نخواهم گذشت ، مردمک چشم من نقش تو بر خود گرفت ، ور همه جا بنگرم از تو نخواهم گذشت .
مهربانی نقش هر نقاش نیست ، هر که نقشی را کشید نقاش نیست ، نقش را نقاش معنا می دهد ، مهربانی نقش یار است ، حیف که یار نقاش نیست .
پای من خسته از این رفتن بود ، قصه ام قصه ی دل کندن بود ، دل که دادم به یارم دیدم ، راهش افسوس جدا از من بود .
پیش بی درد دمی صحبت از درد مکن ، شاخ سبز دلت را به خطا زرد مکن ، مرد اگر نیست در آن شهر ولی کوه که هست ، تکیه بر کوه کن و تکیه به نامرد مکن .
اگر شیری درنده در برابرت باشد بهتر از آن است که سگی خائن پشت سرت باشد .
این چرخ فلک عمر مرا داد به باد ، ممنون توام که کرده ای از من یاد .
من آن ابرم که می خواهد ببارد ، دل تنگم هوای گریه دارد ، دل تنگم غریب این در و دشت ، نمی داند کجا سر می گذارد .
قلمی خواهم ساخت از نی باغ بهشت ، جوهر از شیشه ذات ، کاغذ از صفحه دل ، نور از شمع حیات ، تا بنویسم همه جا نام زیبای تو را .
جا برای گنجشک زیاد است ولی ، به درختان خیابان تو عادت دارم .
باز امشب غزلی کنج دلم زندانی است ، آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است ، هیچ کس تلخی لبخند مرا درک نکرد ، های های دل دیوانه من پنهانی است .
دوست دارم شب را به غم تو سر کنم ، دفتری را از اشک چشمم تر کنم ، نام آن دفتر نهم دیوان عشق ، عشق را عنوان آن دفتر کنم .
تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم ، شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم ، تو چیستی که از هر موج تبسم تو ، بسان قایق سرگشته ی روی مردابم .
دوست دارم همیشه از تو بنویسم بی آنکه در جستجوی قافیه ها باشم ، بی آنکه واژه ها را انتخاب کنم ، دوست دارم از تو بنویسم که می دانم هنوز دوستم داری و هر سپیده دم یک سبد مهربانی از تو دریافت می کنم .
دنیا یه میدونه ، سرنوشت اما یه بازی ، پیش ام ما نوشتن ، حقته باید ببازی .
ای نگاهت پلی از مخمل و از ابریشم ، روزگاریست که تنها به تو می اندیشم .
به پرستو نباید دل بست زیرا که او نازک دل است ، و می گریزد از ما ، مانند باد از سرما ، و فراموش می کند تمام روزهای باهم بودن را
محبت تنها جوشکاری است که دلهای شکسته را رایگان جوش می دهد .
همیشه یکی هست که درد دلت رو بهش بگی ، وای از روزی که همون یکی درد دلت باشه .
همیشه یادمان باشد که کاشته ی صداقت دلها را به ساحل میرساند نه امواج رفاقت .
تموم شد ، رفتم نخواست که بمونم ، صدایم نکرد نگفت نرو برگرد و من رفتم ، رفتم به سوی تنهایی انتظار ، انتظار شنیدن صدای او که بگوید دوستت دارم برگرد .
از پاسخ من معلمان آشفتند ، از حنجره شان هرچه درآمد گفتند ، اما هنوزم معتقدم از جاذبه تو سیب ها می افتند .
چشمانت را ورق بزن ، شاید در گوشه ای از آن مرا به یادگار کشیده باشی .
می خواهم از چشمان تو دنیایی بسازم تا همه ی دنیای عاشقان دنیایم شوند .
زیر این سقف کبود ، زیر این شعله سنگین سکوت ، اگر از یاد تو یادی نکنم ، تک و تنها به خدا می سوزم .
در باغ دلم جوانه ای باید و نیست ، شوق غزل ترانه ای باید و نیست ، خواهم که تو را ببینم اما چه کنم ، دیدار تو را بهانه ای باید و نیست .
قشنگ ترین شعرم را برای شب شعر چشمان تو گفتم ، پس تو نیز قشنگ ترین لبخندت را برای برای لحظه دیدار نگه دار .
مطمئن باش و برو ضربه ات کاری بود ، و چه زشت به من و سادگیم خندیدی ، دل من سخت شکست به تو عشقی پاک که پر از یاد تو بود و به یک قلب یتیم که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ، تو برو و برو تا راحتتر تکه های دل خود را سر هم بند زنم .
درد عشقی کشیدم که مپرس ، زهر هجری کشیدم که مپرس ،گشته ام در جهان و آخر کار ، دلبری برگزیدم که مپرس ، آنچنان در هوای خاک درش ، میرود آب دیده ام که مپرس ، من به گوش خود از دهانش دوش ، سخنانی شنیدم که مپرس ، سوی من لب چه میگزی که مگوی ، لب لعلی گزیده ام که مپرس ، بی تو در کلبه گدایی خویش ، رنجهایی کشیدم که مپرس ، همچو حافظ غریب در ره عشق ، به مقامی رسیده ام که مپرس .
من از عهد آدم تو را دوست دارم ، از آغاز عالم تو را دوست دارم ، چه شبها من و آسمان تا دم صبح ، سرودیم نم نم تو را دوست دارم ، نه خطی نه خالی نه خواب و خیالی ، من آن حس مبهم تو را دوست دارم ، سلامی صمیمی تر از غم ندیدم ، به اندازه غم تو را دوست دارم ، بیا تا صدا از دل سنگ خیزد ، بگوییم با هم تو را دوست دارم ، جهان یک دهان شد هم آواز با ما ، تو را دوست دارم تو را دوست دارم .
پنج تا از بزرگترین کلمات : من نمیخوام از دستت بدم ، چهار تا از دوست داشتنی ترین کلمات : تو برام مهم هستی ، سه تا کلمه شیرین : تو رو تحسین می کنم ، دو تا کلمه شگفت انگیز : دلتنگت هستم ، یک کلمه که از همه مهمتره : تو .
من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران ، تو به اندازه تنهایی من شاد بمان .
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ، که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست ، نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر ، نهادم آیینه ها در مقابل رخ دوست .
تو مگه باده فروشی که همه مست تو اند ، تو مگه ساغر عشقی که همه معشوق تو اند ، منشین با همگان ای گل زیبای دلم ، که به ظاهر همه مشتاق و خریدار تو اند .
در رفاقت با وفا بودن شرط مردانگیست ، ورنه با یک استخوان صد سگ رفیقت میشوند .
ما را ز خیال تو چه پروای شرابست ، خم گوهر خود گیر که خمخانه خرابست ، گر خمر بهشت است بریزید ، که بی دوست هر شربت عذبم که دهی عین عذابست .
بوسه یعنی لذت دلدادگی ، لذت از شب لذت از دیوانگی ، بوسه آغازی برای ما شدن ، لحظه ای با دلبری تنها شدن ، بوسه آتش می زند بر جسم و جان ، بوسه یعنی عشق من با من بمان .
مطمئن باش و برو ضربه ات کاری بود ، و چه زشت به من و سادگیم خندیدی ، دل من سخت شکست به تو عشقی پاک که پر از یاد تو بود و به یک قلب یتیم که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ، تو برو و برو تا راحتتر تکه های دل خود را سر هم بند زنم .
درد عشقی کشیدم که مپرس ، زهر هجری کشیدم که مپرس ،گشته ام در جهان و آخر کار ، دلبری برگزیدم که مپرس ، آنچنان در هوای خاک درش ، میرود آب دیده ام که مپرس ، من به گوش خود از دهانش دوش ، سخنانی شنیدم که مپرس ، سوی من لب چه میگزی که مگوی ، لب لعلی گزیده ام که مپرس ، بی تو در کلبه گدایی خویش ، رنجهایی کشیدم که مپرس ، همچو حافظ غریب در ره عشق ، به مقامی رسیده ام که مپرس .
من از عهد آدم تو را دوست دارم ، از آغاز عالم تو را دوست دارم ، چه شبها من و آسمان تا دم صبح ، سرودیم نم نم تو را دوست دارم ، نه خطی نه خالی نه خواب و خیالی ، من آن حس مبهم تو را دوست دارم ، سلامی صمیمی تر از غم ندیدم ، به اندازه غم تو را دوست دارم ، بیا تا صدا از دل سنگ خیزد ، بگوییم با هم تو را دوست دارم ، جهان یک دهان شد هم آواز با ما ، تو را دوست دارم تو را دوست دارم .
پنج تا از بزرگترین کلمات : من نمیخوام از دستت بدم ، چهار تا از دوست داشتنی ترین کلمات : تو برام مهم هستی ، سه تا کلمه شیرین : تو رو تحسین می کنم ، دو تا کلمه شگفت انگیز : دلتنگت هستم ، یک کلمه که از همه مهمتره : تو .
من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران ، تو به اندازه تنهایی من شاد بمان .
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ، که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست ، نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر ، نهادم آیینه ها در مقابل رخ دوست .
تو مگه باده فروشی که همه مست تو اند ، تو مگه ساغر عشقی که همه معشوق تو اند ، منشین با همگان ای گل زیبای دلم ، که به ظاهر همه مشتاق و خریدار تو اند .
در رفاقت با وفا بودن شرط مردانگیست ، ورنه با یک استخوان صد سگ رفیقت میشوند .
ما را ز خیال تو چه پروای شرابست ، خم گوهر خود گیر که خمخانه خرابست ، گر خمر بهشت است بریزید ، که بی دوست هر شربت عذبم که دهی عین عذابست .
بوسه یعنی لذت دلدادگی ، لذت از شب لذت از دیوانگی ، بوسه آغازی برای ما شدن ، لحظه ای با دلبری تنها شدن ، بوسه آتش می زند بر جسم و جان ، بوسه یعنی عشق من با من بمان
تنور عاشقی را سرد مکن، در مقام عشق نامردی مکن / حرف مردی میزنی مردانه باش، در سرای عاشقی افسانه باش
می بوسیمت سه تایی / من و غم و تنهایی / امان از این جدایی / دلتنگتم خدایی
نبری گمان که شاید از دلم تو رفته باشی / تو عزیز دل مایی هرکجا که نشسته باشی
هیچ بارانی ردپای تو را از کوچه ی قلبم نخواهد شست، حتی سیلاب فراموشی ها
میگن به یاد یکی بخوابی، خوابشو میبینی، میمیرم برات تا همیشه ببینمت
غریبانه ترین لحظات چشمهایم را به تو میبخشم تا به یکرنگی من شک نکنی
تو آسمون قلبم خدا خودش نوشته / یه لحظه با تو بودن قشنگتر از بهشته
میخوام بیام کنارت تا یه کم لوست کنم، اگه کسی اونجا نبود یواشکی بوست کنم
تو را انگار یکجا دیده بودم / میان خواب و رویا دیده بودم / نگاهت همچو شبنم آشنا بود / گمانم بین گلها دیده بودم
آدما مترس نیستن که وقتی واسه کلاغهای دلت تکراری شدن اونو با یکی دیگه عوض کن! خودت باش قبل از اینکه مترسک دیگران بشی
به چشمانت عادت کرده بودم با دستانت زفاقت، نمی آیی تو امشب به خوابم کاش دیروز دل سیری نگاهت کرده بودم
اگر کسی مرا خواست، بگویید رفته باران را تماشا کند، اگر با اصرار کرد، بگویید برای دیدن طوفانها رفته است، و اگر با هم سماجت کرد، بگویید رفته است تا دیگر باز نگردد
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست، بلکه گذاشتن سدی در برابر رودیست که از چشمانت جاری است
عمیق ترین درد زندگی مردن نیست، بلکه نداشتن شانه های محکمی است که بتوانی به آن تکیه کنی و از غم زندگی برایش اشک بریزی
تو دریا بودی و من قایقی خرد، که هر جا خواست امواجت مرا برد، دلم پاروزن بیچاره ای بود، که در امواج عشقت شبی مرُد
اندکی عاشقانه تر زیر باران بمان، ابر را بوسیده ام تا بوسه بارانت کند
وقتی که بن بست غربت، سایه سار قفسم بود، زیر رگبار مصیبت، بی کسی تنها کسم بود
شعله ی محبت را مبادا خاموش کنی دوریت عادت بشه مارو فراموش کنی
بزرگترین آرزویم این است که کوچکترین آرزویت باشم ( دوستت دارم )
قلب سرزمین عجیبی است، زیرا هم دادگاه عشق است و هم آرامگاه آن!
من غم خانه عشق تو را به رضوان ندهم، یک موی تو را به صد گلستان ندهم، تو معدن عشق و آرزویم هستی، من رفاقت تو را به گنج دنیا ندهم
تبسم شیرین عشق، گوشه ای از نگاه خداست، تنها به نگاه او می سپارمت
پیش هرتیغی سپر باید گرفت پیش تیغ دوست سرباید گرفت، جانب خود را مبین گر عاشقی جانب دوست در نظر باید گرفت
دلی نازکتر از اندیشه داری هوای معتدل چون بیشه داری همه گلهای عالم گر بخشکد تو در باغ خیالم ریشه داری
به اندازه ی ستاره های آسمون دوستت دارم، از طرف ماه
سلام، حالم خیلی بده، قلبم دیگه کار نمیکنه، رفتم دکتر میگه دورا بیشتر داری!!! یا ICU یا I SEE YOU
سر دفتر عالم معنای عشق است / سر بیت قصیده جوانی عشق است / ای آنکه خبرنداری از عالم عشق / این نکته بدان که زندگانی عشق است
اگه روزی دلت لبریز غم بود / گذارت بر مزار کهنه ام بود / بگو ای بی نصیب خفته در خاک / یه روزی عاشق و دیوانه ام بود
محبت را از درخت آموز که سایه اش را از سر هیزم شکن هم برنمیدارد
اگه روزی کنم تو را فراموش بدان شمع وجودم گشته خاموش
دارم از تو می نویسم که نگی دوست ندارم، از تو که با یه نگاهت زیرورو شد روزگارم، دارم از تو مینویسم
یکی دوست ارم چون یدونه ای، دوتا دوست دارم چون دومیت وجود نداره، صدتا دوست دارم چون تا صد سال دیگه ام که بگردم، مثل تو پیدا نمیکنم
سلام ای نازنین خوابتو دیدم / تو گفتی نه رفیق دیگه بریدم / خیال کردی بری بی تو میمیرم / تو رفتی یکی دیگه میگیرم
دنیا دو روز است : یک روز با تو، یک روز بر علیه تو، روزی که باتوست مغرور نشو، روی که بر علیه توست مایوس نشو
از مشاورین املاک مزاحتون میشم، قلب شما نیاز به مستاجر نداره؟
میدونی چرا وقتی میری تو رویا، وقتی گریه میکنی، وقتی فکر میکنی، یا وقتی کسی رو میبوسی، چشماتو میبندی؟ چون قشنگترین احساس ها دیدنی نیستند
به حساب جاری طلایی قلب شما یکصد میلیون عشق و ادب واریز کردم، طرف خوش حساب شما، عاشق شما
فدای ناز عشقت ناز دانه / که عشقت کنج دل زد آشیانه / به یاد سوزش مجنون ز لیلی / به یادت سوختم در این زمانه
تو رفته ای بی من تنها سفر کنی / من مانده ام که بی تو شب را سحر کنم / تو رفته ای که عشق از سر به در کنی / من مانده ام که عشق تو را تاج سر کنم
نه دل در دست محبوبی /گرفتار / نه سر در گوچه باغی بر سر دار / از این بیهوده گردیدن چه حاصل / پیاده میشوم دنیا نگه دار
واسه مشق شبت صد بار بنویس، اونی که یادش نمیکنی به یادته
مثل کبریت کشیدن در باد دیدنت دشوار است، من که به معجزه عشق ایمان دارم، میکشم آخرین دانه کبریتم را در باد... هر چه بادا باد
اگه 1 کتیبه با 1000 تا خورشید داشته باشم ، همه خوشیدها رو میگردم
تا یه جایی به تو برسم . . . !
.
دل به صدایی که مگر در تو رسد / ناله ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد . . .
.
من آن ابرم که میخواهد ببارد / دل تنگم هوتی گریه دارد
دل تنگم غریب این در و دشت / نمیداند کجا سر میگذارد . . .
.
شاید آن روز که رفتم یاد تنهایی کنی / من همان تنهایی ام ، یادت نره یادم کنی . . .
.
مژه بر هم مزن ای دوست که بادم ببرد / چون سبک تر شده ام ، از پر کاهی ز غمت . . .
.
گر ز جهان بگذرم از تو نخواهم گذشت / سر رود از پیکرم از تو نخواهم گذشت
مردمک چشم من نقش تو بر خود گرفت / ور همه جا بنگرم از تو نخواهم گذشت . . .
.
مهربانی نقش هر نقاش نیست / هر که نقشی را کشید نقاش نیست
نقش را نقاش معنا میدهد / مهربانی نقش یار است حیف که یار نقاش نیست . . .
.
پای من خسته از این رفتن بود / فصه ام قصه دل کندن بود
دل که دادم به یارم دیدم / راهش افسوس جدا از من بود . . .
من پذیرفتم شکست را ، پندهای اهل دور اندیش را ، من پذیرفتم که عشق افسانه است ، این دل درد آشنا افسانه است ، می روم از رفتن من شاد باش ، از عذاب دیدنم آزاد باش ، چون که تو تنهاتر از من می روی ، آرزو دارم که تو عاشق شوی ، آرزو دارم بفهمی درد را ، معنی برخوردهای سرد را .
نبودن هیچگاه به سختی فراموش کردن نیست .
مصرعی از قلب من با مصرعی از قلب تو شاه بیتی می شود در دفتر دیوان عشق .
غم بی تو ماندن آنچنان سنگین است که به هر آیینه ای می نگرم می شکند .
زندگی زنجیره ای از لحظه های لذت بخش است .
همه چیز برای من و تو می شکفد و اولین اندیشه جهان فقط می تواند از آن ما باشد ، ما عاشقیم و بهشت برای ما آفریده شده ، فقط برای من و تو .
مگه من به تو اجازه دادم که بازم رفتی اون بالا ، هان ؟ بیا پایین ، زود باش ، آخه تو فقط ماه منی !
خداوند بی نهایت است ، اما به قدر نیاز تو فرود می آید ، به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا است .
شاه نشین چشم من تکیه گه خیال توست ، گرچه که دورم از تو منولی دلم به یاد توست .
مطمئن باش و برو ضربه ات کاری بود ، و چه زشت به من و سادگیم خندیدی ، دل من سخت شکست به تو عشقی پاک که پر از یاد تو بود و به یک قلب یتیم که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ، تو برو و برو تا راحتتر تکه های دل خود را سر هم بند زنم .
درد عشقی کشیدم که مپرس ، زهر هجری کشیدم که مپرس ،گشته ام در جهان و آخر کار ، دلبری برگزیدم که مپرس ، آنچنان در هوای خاک درش ، میرود آب دیده ام که مپرس ، من به گوش خود از دهانش دوش ، سخنانی شنیدم که مپرس ، سوی من لب چه میگزی که مگوی ، لب لعلی گزیده ام که مپرس ، بی تو در کلبه گدایی خویش ، رنجهایی کشیدم که مپرس ، همچو حافظ غریب در ره عشق ، به مقامی رسیده ام که مپرس .
من از عهد آدم تو را دوست دارم ، از آغاز عالم تو را دوست دارم ، چه شبها من و آسمان تا دم صبح ، سرودیم نم نم تو را دوست دارم ، نه خطی نه خالی نه خواب و خیالی ، من آن حس مبهم تو را دوست دارم ، سلامی صمیمی تر از غم ندیدم ، به اندازه غم تو را دوست دارم ، بیا تا صدا از دل سنگ خیزد ، بگوییم با هم تو را دوست دارم ، جهان یک دهان شد هم آواز با ما ، تو را دوست دارم تو را دوست دارم .
پنج تا از بزرگترین کلمات : من نمیخوام از دستت بدم ، چهار تا از دوست داشتنی ترین کلمات : تو برام مهم هستی ، سه تا کلمه شیرین : تو رو تحسین می کنم ، دو تا کلمه شگفت انگیز : دلتنگت هستم ، یک کلمه که از همه مهمتره : تو .
من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران ، تو به اندازه تنهایی من شاد بمان .
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ، که هرچه بر سر ما می رود ارادت اوست ، نظیر دوست ندیدم اگرچه از مه و مهر ، نهادم آیینه ها در مقابل رخ دوست .
تو مگه باده فروشی که همه مست تو اند ، تو مگه ساغر عشقی که همه معشوق تو اند ، منشین با همگان ای گل زیبای دلم ، که به ظاهر همه مشتاق و خریدار تو اند .
در رفاقت با وفا بودن شرط مردانگیست ، ورنه با یک استخوان صد سگ رفیقت میشوند .
ما را ز خیال تو چه پروای شرابست ، خم گوهر خود گیر که خمخانه خرابست ، گر خمر بهشت است بریزید ، که بی دوست هر شربت عذبم که دهی عین عذابست .
بوسه یعنی لذت دلدادگی ، لذت از شب لذت از دیوانگی ، بوسه آغازی برای ما شدن ، لحظه ای با دلبری تنها شدن ، بوسه آتش می زند بر جسم و جان ، بوسه یعنی عشق من با من بمان .
بنویس ای سنگتراش عاقبت شدم فداش، بنویس تا بدونه عمرمو دادم براش
برگ از درخت خسته شده، پاییز همش بهونست
بودیم و کسی پاس نمیداشت که هستیم، باشد که نباشیم و بدانند که بودیم
ز کویت رفتم و الماس طاقت بر شکستم برو با یار خود بنیشین که من بار سفر بستم ، که بعد رفتنم جانا هزار افسوس خواهی خورد فلانی یار خوبی بودو من قدرش ندانستم
وقتی دلمو شکستی حس کردم بیشتر دوستت دارم، چون حالا دلم چندین تیکه داشت که هرکدوم جداگونه دوستت داره
فکر میکردم که برام یه رفیق و همدمی، تو کویر آرزو آخر عاشقای عالمی، بذار راحتت کنم : فکر میکردم آدمی!!!
آرزو دارم بفهمی درد را، تلخی برخوردهای سرد را، میرسد روزی که بی من لحظه ها را سرکنی، میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی، میرسد روزی که شبها در کنار عکس من، نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی
در فراغت این دل من پیر شد، بر سرم دستی کشیدو آرام گفت: باز طفلک قرصهایش دیر شد
بودنت هدیه ای است برای قلب کوچکم و آرزوی من شادی دل رویایی توست
وقتی دلت تنگ شد، وقتی چشمانت تر شد، وقتی دیگه نبود کسی به امید یه همنفسی، بدون که هست اینجا کسی که تو واسش همه کسی
تو آسمون چشمات چه عاشقانه مردم، اشک چشماتو دیدمو اینجوری دل سپردم
بشکست دلم کسی صدایش نشنید، آری، دل من بی صدا میشکند!
شب بود و شمع بود و من بودم و غم، شب رفت و شمع سوخت و من ماندمو غم
مهربانتر از همیشه، از تو مینویسم، تو که رفتی مرغان عشق ترانه خواندند و نی لبکها پرسوزتر از همیشه از جدایی گفتند، مهربانتر از همیشه از تو مینویسم، ای عزیزترین: کاش بودی و قلبم را با مهر سرشارت جان میدادی
وقتی که بن بست غربت، سایه ساز قفسم بود، زیر رگبار مصیبت بی کسی تنها کسم بود
برات شب ها اس ام اس میدم تا بهت بگم : تنهام مثل ماه، کوچیکم مثل ستاره . دوستت دارم عاشقانه
چه بی تابانه می خواهمت، ای دوریت، آزمون تلخ زنده به گوری،فاصله تجربه ای بیهوده است . ( شاملو )
آبی تر از آنیم که بیرنگ بمیریم، از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم، تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم، شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم
از پیرمردی پرسیدم عشق چیست؟ گلی را نشانم دادو گفت : دیروز غنچه بود، امروز شکفت، فردا پژمرده خواهد شد
زندگی سخت نیست، ما سختش میکنیم، دلها تنگ نیست، ما تنگش میکنیم، عشق قشنگ نیست ما رنگش میکنیم، دل هیچ کس سخت نیست، ما سنگش میکنیم
زندگی راز نهانیست که افشاء نشود، زندگی واژه ی سختیست که معنا نشود، زندگی خوشی داشتن است، چشم امید به او داشتن است
میدونی چرا از هر چیز توی بدنت دوتا داری، به غیر از بینی، دهان و دل؟ چون بتونی برای خوت یه هم نفس، یه هم زبون و یه هم دل پیدا کنی!
تو را به جرم نگاه زیبایت در زندان قلبم محکوم به حبس ابد میکنم، مگر آنکه در دادگاه عشق در حضور همه، عاشقانه اعتراف کنی دوستم داری!
تولدت مبارک، هان ببخشید پیوندتان، نه یعنی برد غرور آفرین تیم، نه چیزه، اصلا ولش کن، دوستت دارم
همیشه عاشق کسی باش که قلبش به قدری بزرگ باشه که واسه جاکردن خودت تو قلبش مجبور نشی خودتو کوچیک کنی
شبی از پشت تنهایی غمناک بارانی، تو را با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم، برای باطراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت، دعا کردم . دوستت دارم و دوستت دارم و دوستت دارم
دوست دارم اشک باشم گوشه چشمت نشینم / تا اگه روزی بیفتم صورت ماهت ببوسم
دل عاشق چه غمگینه خدایا / غم عاشق چه سنگینه خدایا / دیگه عاشق نمیشم تا قیامت / اگه عاشقی اینه خدایا
متانت از راه رفتنت می ریزه / خاطر تو خیلی واسم عزیزه / تو بودی بارون شب بهاری / تو هفتا آسمون نظیر نداری
داشتم توی جاده را میرفتم که چشمم به یه تابلو که روش نوشته بود : دوست داشتن دل میخوادُ نه دلیل خورد ، حالا دوست دارم بدون هیچ دلیلی
به بزرگی آرزویت نیندیش ، به بزرگی کسی بیندیش که میتونه آرزوتو برآورده کنه
دوتا چیز هیچ وقت از یاد آدما نمیره: دوستای خوب و روزای خوب، یه چیز هم هیچ وقت از دل آدم نمیره: روزهای خوبی که با دوستای خوب گذشت
یه پیامی میفرستم به امید پیام تو / نه اینکه بخونیو بگی بی خیال تو
رفتی و ندیدی که چه محشر کردم / با اشک تمام کوچه را تر کردم / دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد / وابستگی ام را به تو باور کردم
حلالم کن اگر دوری اگر دورم / اگر با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم / نگو عادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم / که میدنی نفس هامو به دیدار تو میدونم
بوسه ابتکاری است از طبیعت برای زمانی که احساس در کلام نمی گنجد، میبوسمت با عشق
یادها فراموش نخواهند شد، حتی به اجبار! و دوستیها ماندنی اند حتی با سکوت
من به جرم باوفایی این چنین تنها شدم، چون ندارم همدمی بازیچه ی دلها شدم
وقتی بهت گفتم: دلتنگ تو هستم، به شانه ام زدی تا دلتنگیم ر تکانده باشی! به چه دلخوش کرده ای؟ تکاندن برف از شانه ی آدم برفی؟
یکی در آرزوی دیدن توست، یکی در حسرت بوییدن توست، ولی من ساده و بی ادعایم، تمام هستی ام خندیدن توست
گلهای بهشت سایبانت / یک دسته ستاره ارمغانت / یک باغ از گلهای نرگس / تقدیم وجود مهربانت
دستم از دستت جداست / این تمام ماجراست / دلخوشم شاید بیایی / فردا هم روز خداست
قاصدک! شعر مرا از بر کن، برو آن گوشه باغ سمت آن نرگس مست و بخوان در گوشش و بگو باور کن، یک نفر یاد تو را هرگز از دل نبرد
یادته زیر گنبد کبود / تو بودی و کلی آدمای حسود / تقصیر همون حسوداست که حالا / هستی ما شده یکی بود یکی نبود
تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست، ما تجربه کرده ایم کسی یار کسی نیست
عاشق و مجنونت شدم، نخونده مهمونت شدم، کلی پریشونت شدم، شمع تو شمعدونت شدم، خاک گلدونت شدم، خادم دربونت شدم، عمری غزل خونت شدم، شعرای ارزونت شدم اما یه جوری مجنونت شدم
میخواستم برایت هدیه ای بفرستم، نسیم گفت مرا بفرست تا موهایش را نوازش کنم، باران گفت مرا بفرست تا صورتش ر بشویم و اشک ایش را پاک کنم ، ناگهان قلبم گفت مرا بفرست تا دوستش داشته باشم و تو همه ی وجودم شدی
آدمک آخر دنیاست بخند، آدمک مرگ همیجاست بخند، آن دست خطی که تو را عاشق کرد، شوخی کاغذ ماست بخند، آدمک خر نشوی گریه کنی، کل دنیا سراب است بخند، آن خدایی که بزرگش خواندی او هم مثلتو تنهاست بخند
همیشه غمگین ترین و رنجورترین لحظات انسان توسط کسی ساخته میشه که شیرین ترین و شادترین لحظات را برای او ساخته است
وقتی خاطره های آدم زیاد میشه ، دیوار اتاقش پر از عکس میشه، اما همیشه دلت واسه اونی تنگ میشه که نمیتونی عکسشو به دیوار بزنی
شبی از سوز گفتم قلم را / بیا بنویس غم های دلم را / قلم گفتا برو بیمار عاشق ، ندارم طاقت این بار غم را
شعر سکوتم را در گوش تو خواهم خواند، شب های بلندم را با یاد تو خواهم ماند، من ریشه ی عشقم را در قلب تو خواهم کاشت، آن صبح اول را در خاطره خواهم داشت
نام تو را تا میبرم قلبم غریبی میکند، چشم انتظاری در دلم درد عجیبی میکند
اشکاتو پاک کن همسفر، گاهی باید بازی رو باخت، اما اینو یادت باشه، که باز میشه زندگی رو دوباره ساخت
سهم هر کسی کهباشی خوش به حال روزگارش، آخه پاییزو زمستونش میشه رنگ بهارش
شنیدم که شمشیر یکی را دوتا میکند، بنازم به شمشیر عشق که دوتا را یکی میکند
زندگی قافیه باران است، من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند، تو بهاری و به اندازه ی باران زیبایی
سکوت دردناک است، اما در سکوت است که همه چیز شکل میگیرد و در زندگی ما لحظه هایی هت که تنها کار ما باید انتظار کشیدن باشد
تمام داشته هایم را آواره کرده ام، تنها پنجره ای مانده است و شیرینی نامی که روی لبان من نشسته
تنهایی آدمها یه دریا عمق داره، ولی پرکدنش با یه لیوان محبت ممکنه
با خون غم نوشتم غربت مکان ما نیست / از یاد بردن دوست، هرگز کار ما نیست
زنده باد آن کس که گاهی یاد از ما میکند / از خجالت ما غریبان را غرق دریا میکند / حال ما میپرسد و از مهربانی های خود / این دل رنجور ما را عطر گل ها میکند
جفایت با وفایت هر دو نیکوست / تو را هر جا که باشی دارمت دوست
گویند سلام طلائی ترین کلید برای صعود به تالار آشنائی هاست، پس صمیمی ترین سلام تقدیم تو باد
در انتظار دیدنت به دشت غم نشسته ام / رها نکن دل مرا بیا که دل شکسته ام
شایدنشود به گذشته بازگشت و یک آغاز زیبا ساخت، ولی میشود هم اکنون آغاز کرد و یک پایان زیبا ساخت
زندگی چیدن سیبی است که باید چیدو رفت / زندگی تکرار پائیز است که باید دید و رفت
عصر است غروب آسمان دلگیر است، افسوس برای دل سپردن دیر است، هر بار بهانه ای گرفتیم و گذشت، عیب از من و توست عشق بی تقصیر است
بر سنگ مزارم بنویسید : آشفته دلی خفته در این خلوت خاموش، او زاده غم بود که از خاطر دوستان گشت خاموش
به کم نور ترین ستاره ها قانع باش، چرا که چشم همه به سوی پر نور ترین ستاره هاست
نه از قایق مینویسم، نه از زخم شقایق مینویسم / به یاد لحظه های با تو بودن، به یاد آن دقایق مینویسم
این هم یک مطلب زیبا از دوست خوبم ستاره بی هویت
زندگیم خط خطی هاییست از بی رنگی های درونم که پوچ وارانه به دوره نبضی از بی کسی ها می چرند . لبریزم از بودن . خالیم از نبودن . و چه عاشقانه می شود اگر پر بودم از تو و خالی بودم از بودن . و چه مرگبار خواهد شد روزی که پر باشم از در کنار تو بودن و خالی از عشق تو . سوال های بی جواب در رگهایی از فکر تو مانند خون می گردند . تو را نمی شناسم . اما در کنارم هستی . تو را دوست دارم اما در کنارم نیستی . افکار ، حول محور با تو بودن می گردند اما تو دور تر از آنی که دستهایم را دراز کنم و دستهای آرامشت را بگیرم .
زندگی ام خط خطی هاییست از نقاشی های بی قائده ی یک کودک که چشم انتظار پیراهنی آبیست . پیراهنی که کمی به رنگ چشمهای تو نزدیک است . واژه ها را در تو می بینم . فکر را عاطفه را در تو می بینم . زندگی را در تو می بینم و بودنم را در تو می بینم . در قله های افکارم تو را در حال نوشتن زندگیم می بینم . مانند کودکی تو را تقلید می کنم . حرف زدنت را . راه رفتنت را . زندگی کردنت را . کاش رویا بودی و به من نزدیک . اما حقیقی هستی اما دور . به اشتیاقت می نویسم . قلمم خنده اش می گیرد . که چقدر تند می نویسم . با اضطرابی از نبودنهایت . فقط برای تو می نویسم . هر وقت به انتهای جمله هایی که از تو در آنها یاد می کنم نزدیک می شوم ... نمی دانم ... جمله ها را گم می کنم .
ای کاش جمله ها پایان نمی گرفتند . دستهایم می لرزند . بادهای پاییزی ، تپش قلب کاج ها را احساس می کنم پرواز را دوست دارم . با تو پرواز می کنم به پوچستاهایی که نمی دانم به کجا خواهند رسید . و خدا ما را چه دور از هم آفرید . من را عاشق تو و تو را ... باز به علامت سوالهایی رسیدم از نبودن . از ندانستن . کاش راهی برای رسیدن بود . به عشقهایی که حتی اگر نامش را می شد یک طرفه گذاشت . اما راهها را نمی شود وصل کرد . تو چه کسی را دوست داری ؟
زندگیم خط خطی هاییست از سوالهای بیجواب . دور می شوم از زندگیم بگذار با حقیقتی از تو به رویایی از بی تو بودن برسد ... لا اقل بگذار رویایم خوش باشد .