یک یادداشت

برگور لیلی

 آخر گشوده شد ز هم آن پرده های راز

 آخر مرا شناختی ای چشم آشنا

 چون سایه دیگر از چه گریزان شوم ز تو؟

 من هستم آن عروس خیالات دیر پا

 چشم من است آنکه در او خیره مانده ای

 لیلی که بود؟ قصه ی چشم سیاه چیست؟

 در فکر این مباش که چشمان من چرا

 چون چشمهای وحشی لیلی سیاه نیست

 در چشمهای لیلی اگر شب شکفته بود

 در چشم من شکفته گل آتشین عشق

 لغزیده بر شکوفه ی لبهای خامشم

 بس قصه ها ز پیچ و خم دلنشین عشق

 آری... چرا نگویمت ای چشم آشنا

 من هستم آن عروس خیالات دیر پا

 من هستم آن زنی که سبک پا نهاده است

 بر گور سرو و خامش لیلی بی وفا...